Ciągle jeszcze łza się kręci w oku,
Gdy wspominam Twoje namiętności,
Kiedy leżąc u twojego boku
Spożywałem słodycze miłości.

Czy pamiętasz miłosne uściski,
Które trwały do białego rana?
I te jęki, sapania i piski,
Te siniaki – nawet na kolanach…

Jeszcze czuję to wspaniałe ciepło,
Które buchało z naszych nagich ciał
I to posłanie – rozkoszy piekło.
Ach! Za te chwile wiele bym dziś dał.

Wciąż pamiętam zgorszenie na licach
Ludzi patrzących na nas z zazdrością,
Gdy objęci – chodząc po ulicach –
- Nie kryliśmy się z naszą miłością.

Czy pamiętasz maj i ławkę w parku?
Wścibski księżyc w nas sypał gwiazdami,
Żaby wrzeszczały jak na jarmarku,
A słowik pieścił serenadami.

Zakochani i w siebie wpatrzeni
Marzyliśmy o wspólnej przyszłości.
Przekonani, że nic się nie zmieni,
Że nie zmąci nic naszej miłości.

Czy jestem naprawdę temu winny?
Powiedz, jakie popełniłem błędy,
Że moje miejsce zajął ktoś inny,
Że porzuciłaś mnie dla przybłędy?

Nie umiem tego pojąć do końca!
Jak silny związek mógł się zawalić?
Czemu miłość gorętsza od Słońca
Tak doszczętnie musiała się spalić?

15. 03. 1999r.