Życiem należy się radować,
Chociaż za serce ściska żal.
Niefartem się nie przejmować,
Smutek odprawić w siną dal.

Smutkiem należy się cieszyć,
Z samotności po prostu drwić.
Uwierzyć, szczerze uwierzyć,
Że warto, że warto jest żyć.

Próbować złapać szczęścia kęs
I trawić długo, z przejęciem.
Odnaleźć wreszcie jakiś sens
W swoim życiowym bezsensie.

Życie należy polubić,
Radować się z tego, że jest.
Troski na zawsze gdzieś zgubić,
Położyć czarnym myślom kres.

Cudzym sukcesem się cieszyć,
Nad czyimś nieszczęściem płakać.
Perspektywą się nie peszyć,
Choć w myślach mroczna jest taka.

Ze smakiem zjeść ostatni chleb
I się z wrogami pogodzić,
I palnąć sobie prosto w łeb…
A potem znów się narodzić.